چاپ زیستی سه بعدی

چاپ زیستی سه بعدی یکی از زیرشاخه‌های چاپ سه بعدی است که به طور خاص بر ساختارهای سه‌بعدی از مواد زیستی، از جمله سلول‌های زنده، تمرکز دارد. در حالی که چاپ سه بعدی سنتی بر روی موادی مانند پلاستیک، فلز و رزین متمرکز است، چاپ زیستی سه بعدی کاربردهای پزشکی و مهندسی بافت را هدف قرار می‌دهد.
چاپ زیستی سه بعدی یا بیوپرینتینگ، فرآیندی نوظهور در مهندسی بافت است که از مواد زیستی مانند سلول‌ها و فاکتورهای رشد برای ساخت سازه‌های بافت سه‌بعدی شبیه به بافت‌های طبیعی استفاده می‌کند. این فناوری از “جوهر زیستی” برای ایجاد این ساختارها به صورت لایه به لایه استفاده می‌کند.
درست مانند چاپگرهای سه‌بعدی معمولی که در انواع چاپ از پلاستیک یا فلز برای ساخت اشیاء استفاده می‌کنند، چاپگرهای زیستی سه بعدی از جوهر زیستی برای ساخت سلول‌ها و بافت‌ها استفاده می‌کنند. جوهر زیستی می‌تواند از سلول‌های مختلف، از جمله سلول‌های بنیادی، سلول‌های قلب و سلول‌های کبدی ساخته شود. همچنین می‌تواند شامل مواد دیگری مانند مواد مغذی و فاکتورهای رشد باشد که به سلول‌ها برای رشد و تکثیر کمک می‌کنند.

کاربردهای چاپ زیستی سه بعدی

چاپ رگ‌های خونی: محققان از چاپ زیستی سه بعدی برای چاپ رگ‌های خونی سه‌بعدی استفاده می‌کنند که می‌توان از آنها برای پیوند عروقی و مهندسی بافت استفاده کرد.
چاپ قلب: دانشمندان در حال چاپ قلب‌های سه‌بعدی با استفاده از سلول‌های بنیادی هستند که می‌توان از آنها برای مطالعه بیماری‌های قلبی و آزمایش داروهای جدید استفاده کرد.
چاپ استخوان: جراحان از چاپ زیستی سه بعدی برای چاپ ایمپلنت‌های استخوانی سفارشی استفاده می‌کنند که می‌توان از آنها برای جایگزینی استخوان‌های آسیب‌دیده یا از بین رفته استفاده کرد.
چاپ پوست: شرکت‌های مختلف از چاپ زیستی سه بعدی برای چاپ پوست مصنوعی برای درمان سوختگی و زخم استفاده می‌کنند.
چاپ غضروف: محققان از چاپ زیستی سه بعدی برای چاپ غضروف جایگزین برای درمان آرتروز استفاده می‌کنند.

اینها تنها چند نمونه از کاربردهای بالقوه هیجان‌انگیز چاپ زیستی سه بعدی در انواع چاپ و پرینت سه‌بعدی هستند. با ادامه پیشرفت این فناوری، انتظار می‌رود که شاهد کاربردهای جدید و نوآورانه‌ای در سال‌های آینده باشیم.

اصول چاپ زیستی سه بعدی چیست

چاپ زیستی سه بعدی فرآیندی پیچیده است که شامل مراحل مختلفی می‌شود. در اینجا به طور خلاصه به این مراحل می‌پردازیم:
طراحی:
اولین قدم، طراحی مدل سه‌بعدی ساختار مورد نظر است. این کار می‌تواند با استفاده از نرم‌افزارهای CAD یا اسکن‌های سه‌بعدی از بافت‌های موجود انجام شود.
تهیه جوهر زیستی:
جوهر زیستی ماده‌ای است که برای چاپ ساختار زیستی استفاده می‌شود. این ماده باید حاوی سلول‌های زنده، مواد زیستی و یا ترکیبی از هر دو باشد.
سلول‌های زنده می‌توانند از منابع مختلفی مانند سلول‌های بنیادی، سلول‌های بالغ و یا سلول‌های توموری استخراج شوند.
مواد زیستی موادی هستند که از نظر بیولوژیکی با سلول‌ها سازگار بوده و از آنها پشتیبانی می‌کنند. برخی از مواد زیستی رایج عبارتند از کلاژن، ژلاتین، و اسید هیالورونیک.
خواص جوهر زیستی، مانند ویسکوزیته، کشش سطحی و سرعت ژل شدن، باید برای چاپ موفقیت‌آمیز ساختار زیستی به دقت تنظیم شود.
چاپ:
جوهر زیستی به داخل چاپگر زیستی بارگذاری می‌شود. چاپگر از یک نازل برای رسوب جوهر زیستی به صورت لایه به لایه بر روی یک بستر استفاده می‌کند.
انواع مختلفی از چاپگرهای زیستی وجود دارد که از تکنیک‌های مختلفی برای رسوب جوهر زیستی استفاده می‌کنند. برخی از تکنیک‌های رایج عبارتند از چاپ اکستروژن، چاپ لیزری زیستی و چاپ ریزساختی زیستی.
پس از پردازش:
پس از چاپ ساختار زیستی، ممکن است مراحل اضافی برای تکمیل فرآیند مورد نیاز باشد. این مراحل ممکن است شامل انکوباسیون ساختار برای اجازه رشد سلول‌ها، شستشو برای حذف مواد اضافی و یا استریل کردن ساختار باشد.

 

انواع تکنیک‌های چاپ زیستی سه بعدی

چاپ زیستی سه بعدی مجموعه‌ای از روش‌های مختلف برای ساخت ساختارهای سه‌بعدی از مواد زیستی، از جمله سلول‌های زنده، است. هر تکنیک مزایا و معایب خاص خود را دارد و برای کاربردهای خاصی مناسب است. در اینجا به برخی از رایج‌ترین تکنیک‌های چاپ زیستی سه بعدی اشاره می‌کنیم:
چاپ اکستروژن:
این روش رایج‌ترین تکنیک چاپ زیستی سه بعدی است که در آن از یک نازل برای رسوب جوهر زیستی به صورت لایه به لایه استفاده می‌شود. نازل می‌تواند به صورت حرکتی بر روی یک بستر حرکت کند یا بستر می‌تواند به صورت حرکتی زیر نازل حرکت کند.
چاپ اکستروژن برای طیف گسترده‌ای از مواد زیستی، از جمله هیدروژل‌ها، بیوپلاستیک‌ها و سلول‌های کپسوله شده مناسب است.
این روش سریع، ارزان و نسبتاً ساده است.
با این حال، دقت چاپ اکستروژن به اندازه برخی از تکنیک‌های دیگر بالا نیست و برای ساخت ساختارهای ظریف و پیچیده مناسب نیست.
چاپ لیزری زیستی:
در این روش از لیزر برای متمرکز کردن انرژی بر روی جوهر زیستی و ایجاد ساختارهای سه‌بعدی استفاده می‌شود.
چاپ لیزری زیستی دقت و وضوح بالایی را ارائه می‌دهد و می‌توان از آن برای ساخت ساختارهای ظریف و پیچیده استفاده کرد.
با این حال، چاپ لیزری زیستی می‌تواند برای سلول‌های زنده مضر باشد و ممکن است برای برخی از مواد زیستی مناسب نباشد.
این روش به طور کلی از چاپ اکستروژن کندتر و گران‌تر است.
چاپ ریزساختی زیستی:
این روش از ذرات ریز برای ساخت ساختارهای زیستی سه‌بعدی استفاده می‌کند. ذرات می‌توانند از مواد مختلفی مانند پلیمرها، سرامیک‌ها و فلزات ساخته شوند.
چاپ ریزساختی زیستی می‌تواند برای ساخت ساختارهای بسیار ظریف و پیچیده با دقت بالا استفاده شود.
با این حال، این روش می‌تواند بسیار کند و گران باشد و برای برخی از مواد زیستی مناسب نباشد.
چاپ بیوپن:
چاپ بیوپن شبیه به چاپ سه‌بعدی با استفاده از یک سرنگ برای رسوب مواد زیستی است.
این روش می‌تواند برای ساخت ساختارهای سه‌بعدی با دست آزاد و بدون نیاز به تجهیزات گران قیمت استفاده شود.
با این حال، دقت چاپ بیوپن به اندازه برخی از تکنیک‌های دیگر بالا نیست و برای ساخت ساختارهای پیچیده مناسب نیست.
چاپ اسferoid:
این روش برای چاپ کره‌های سلولی به نام اسferoid استفاده می‌شود. اسferoid ها مدل‌های سه‌بعدی از بافت هستند که می‌توان از آنها برای مطالعه بیماری و غربالگری دارو استفاده کرد.
چاپ اسferoid می‌تواند با استفاده از تکنیک‌های مختلفی از جمله چاپ اکستروژن، چاپ لیزری زیستی و چاپ ریزساختی زیستی انجام شود.
انتخاب تکنیک مناسب چاپ زیستی سه بعدی به کاربرد مورد نظر بستگی دارد.
در اینجا چند عامل وجود دارد که باید در نظر گرفته شود:
نوع ماده زیستی: برخی از تکنیک‌ها برای مواد زیستی خاص مناسب‌تر از سایرین هستند.
دقت و وضوح مورد نیاز: برخی از تکنیک‌ها دقت و وضوح بالاتری نسبت به سایرین ارائه می‌دهند.
پیچیدگی ساختار: برخی از تکنیک‌ها برای ساخت ساختارهای پیچیده‌تر مناسب‌تر هستند.
هزینه: برخی از تکنیک‌ها از سایرین گران‌تر هستند.
دسترسی: برخی از تکنیک‌ها به تجهیزات تخصصی نیاز دارند که ممکن است به طور گسترده در دسترس نباشد.
با ادامه پیشرفت تحقیقات، انتظار می‌رود که تکنیک‌های چاپ زیستی سه بعدی جدید و پیشرفته‌ای توسعه یابد. این امر می‌تواند منجر به کاربردهای جدید و هیجان‌انگیزی از این فناوری در زمینه‌های پزشکی، مهندسی بافت و داروسازی شود.

 

مواد مورد استفاده در چاپ زیستی سه بعدی

چاپ زیستی سه بعدی فرآیندی پیچیده است که برای ساخت ساختارهای سه‌بعدی از مواد زیستی، از جمله سلول‌های زنده، استفاده می‌شود. مواد زیستی نقش اساسی در موفقیت این فرآیند دارند و باید خواص خاصی داشته باشند.
در اینجا به برخی از انواع اصلی مواد مورد استفاده در چاپ زیستی سه بعدی اشاره می‌کنیم:
سلول‌های زنده:
سلول‌ها می‌توانند از منابع مختلفی مانند سلول‌های بنیادی، سلول‌های بالغ و یا سلول‌های توموری استخراج شوند.
نوع سلول مورد استفاده به کاربرد مورد نظر ساختار زیستی چاپ شده بستگی دارد.
سلول‌ها باید زنده و فعال باشند و بتوانند در محیط چاپ زیستی زنده بمانند و تکثیر شوند.
مواد زیستی:
مواد زیستی موادی هستند که از نظر بیولوژیکی با سلول‌ها سازگار بوده و از آنها پشتیبانی می‌کنند.
برخی از مواد زیستی رایج عبارتند از:
هیدروژل‌ها: هیدروژل‌ها شبکه‌های سه‌بعدی از پلیمرهای جاذب آب هستند. آنها می‌توانند به عنوان داربست برای سلول‌ها عمل کنند و محیطی برای رشد و تکثیر آنها فراهم کنند.
بیوپلاستیک‌ها: بیوپلاستیک‌ها پلیمرهایی هستند که از منابع زیستی مانند نشاسته یا اسید پلی‌لاکتیک (PLA) ساخته می‌شوند. آنها می‌توانند برای ساخت ساختارهای سه‌بعدی سخت و انعطاف‌پذیر استفاده شوند.
بیوسرامیک‌ها: بیوسرامیک‌ها سرامیک‌هایی هستند که با بدن سازگار هستند. آنها می‌توانند برای ساخت ایمپلنت‌های استخوانی و سایر ساختارهای سه‌بعدی سخت استفاده شوند.
عوامل افزودنی:
عوامل افزودنی می‌توانند به جوهر زیستی اضافه شوند تا خواص آن را بهبود بخشند.
برخی از عوامل افزودنی رایج عبارتند از:
عوامل اتصال دهنده: عوامل اتصال دهنده به اتصال سلول‌ها و مواد زیستی به یکدیگر کمک می‌کنند.
عوامل ژل کننده: عوامل ژل کننده به ژل شدن جوهر زیستی کمک می‌کنند که برای حفظ شکل ساختار چاپ شده ضروری است.
عوامل رشد: عوامل رشد می‌توانند رشد و تکثیر سلول‌ها را تحریک کنند.

انتخاب مواد مناسب برای چاپ زیستی سه بعدی به کاربرد مورد نظر بستگی دارد.
در اینجا چند عامل وجود دارد که باید در نظر گرفته شود:
نوع سلول: نوع سلول مورد استفاده خواص مواد زیستی مورد نیاز را تعیین می‌کند.
کاربرد: کاربرد ساختار زیستی چاپ شده خواص مواد زیستی مورد نیاز را تعیین می‌کند.
خواص مورد نیاز: مواد زیستی باید خواص مورد نیاز مانند استحکام، انعطاف‌پذیری، نفوذپذیری و زیست‌سازگاری را داشته باشند.
دسترسی: مواد زیستی باید به طور گسترده در دسترس باشند و مقرون به صرفه باشند.

مزایا و چالش‌های چاپ زیستی سه بعدی

چاپ زیستی سه بعدی فناوری نوظهوری است که پتانسیل انقلابی در زمینه‌های پزشکی، مهندسی بافت و داروسازی را دارد. این فرآیند از تکنیک‌های چاپ سه بعدی برای ساخت ساختارهای سه‌بعدی از مواد زیستی، از جمله سلول‌های زنده، استفاده می‌کند.
مزایای چاپ زیستی سه بعدی:
ساخت ساختارهای پیچیده: چاپ زیستی سه بعدی امکان ساخت ساختارهای پیچیده و ظریف را فراهم می‌کند که با روش‌های سنتی دشوار یا غیرممکن است.
شخصی‌سازی: ساختارهای چاپ شده زیستی می‌توانند برای مطابقت با نیازهای فردی هر بیمار شخصی‌سازی شوند.
کاهش ضایعات: چاپ زیستی سه بعدی می‌تواند به کاهش ضایعات مواد کمک کند، زیرا فقط مقدار مورد نیاز مواد برای ساخت هر ساختار استفاده می‌شود.
تست دارو: از ساختارهای چاپ شده زیستی می‌توان برای آزمایش داروها و درمان‌های جدید استفاده کرد.
مدل‌سازی بیماری: از ساختارهای چاپ شده زیستی می‌توان برای مدل‌سازی بیماری‌ها و مطالعه نحوه عملکرد آنها استفاده کرد.
مهندسی بافت: از ساختارهای چاپ شده زیستی می‌توان برای مهندسی بافت‌ها و اندام‌های جایگزین برای پیوند استفاده کرد
چالش‌های چاپ زیستی سه بعدی:
توسعه جوهر زیستی: توسعه جوهر زیستی با خواص مناسب که بتواند از سلول‌های زنده پشتیبانی کند و ساختارهای سه‌بعدی با عملکرد مناسب را ایجاد کند، یک چالش است.
حفظ viabilidad سلول: حفظ viabilidad سلول‌ها در حین فرآیند چاپ و پس از آن یک چالش است.
Vascularization ساختارهای زیستی چاپ شده بزرگتر از چند میلی‌متر برای زنده ماندن و عملکرد مناسب به رگ‌های خونی نیاز دارند. ایجاد رگ‌های خونی در ساختارهای چاپ شده زیستی (vascularization) یک چالش است.

 

سخن آخر
چاپ زیستی سه بعدی به طور فزاینده‌ای پیچیده و پیشرفته می‌شود و پتانسیل تبدیل شدن به یک ابزار انقلابی در زمینه‌های پزشکی، مهندسی بافت و داروسازی را دارد. با این حال، چالش‌های فنی و اخلاقی متعددی وجود دارد که باید قبل از استفاده گسترده از این فناوری در محیط‌های بالینی برطرف شوند.
چاپگر زیستی سه بعدی، جوهر زیستی ر ا با استفاده از سرهای چاپ تخصصی که به دقت کنترل شده‌اند، لایه به لایه بر روی یک سکوی ساخت قرار می‌دهد. هر لایه قبل از افزودن لایه بعدی اسکن و رسوب می‌شود و این فرآیند تا زمانی که ساختار سه‌بعدی کامل شود، ادامه می‌یابد.

 

سوالات متداول:

1- چگونه فناوری چاپ زیستی سه بعدی از سایر روش‌های تولید بافت‌های بیولوژیکی متمایز است؟

فناوری چاپ زیستی سه بعدی به‌ویژه با استفاده از مواد بیولوژیکی و فرایندهایی که شبیه به فرایندهای طبیعی اعمال می‌شود، از سایر روش‌های تولید بافت‌های بیولوژیکی متمایز است. این فناوری امکان تولید ساختارهای سه بعدی پیچیده و سفارشی‌سازی شده از بافت‌های بیولوژیکی را فراهم می‌کند.

2- آیا فرایند چاپ زیستی سه بعدی در حال حاضر در کاربردهای پزشکی استفاده می‌شود؟

بله، فناوری چاپ زیستی سه بعدی در حال حاضر در کاربردهای پزشکی مانند تولید اعضا و بافت‌های بیولوژیکی، تحقیقات داروسازی، و تحقیقات سلولی و بافتی استفاده می‌شود.